Maker (kendin yap) kültürü son dönemlerde hızla popülerleşiyor. Kendilerini maker olarak tanımlayan bu kişiler; düşünen, tasarımı yapan, geliştiren ve aynı zamanda “yapan” bireyler. Son yıllarda, maker kültürünün gelişmesi özellikle bu alanda kullanılan 3 boyutlu yazıcı, mikro işlemci ve akıllı malzemelerin gelişmesi ile de paralellik taşıyor. Artık, bir yazılım yapacak isek yazılımın algoritmasını tanımlamak için mock-up programları ya da güneş enerjili bir araç üreteceksek devreleri bulmak hem çok kolay hem de eskiye göre daha ucuz. Ayrıca, bu alanda gelişen network’ler her türlü bilginin maker’lar arasında hızlı bir şekilde yayılmasına da olanak veriyor. Yani belki de herkes bir Leonarda da Vinci olma yolunda günümüzde inanılmaz bir hızla ilerliyor.
EĞİTİM VE MAKER HAREKETİ İLİŞKİSİ
Maker hareketi doğal olarak eğitimin de vazgeçilmezi olma yolunda önemli aşamalar kaydediyor. Eğitimin her döneminde, kullanılabilecek ve geliştirilebilecek bu kültür, aslında günümüz gençliğinin hayata hazırlanmasında belki de elimizde bulundurduğumuz en önemli oyun değiştirici (game-changer) olgulardan birisi. Yaratıcı fikirleri desteklemeye ve bunları hayata geçirmeye yönelik altyapıyı sağlayabilecek bu kültür, aynı zamanda gençlerin hata yapmalarına da neden oluyor.
POPÜLERLEŞME İLE BİRLİKTE TİCARİLEŞİYOR VE EĞİTİM FELSEFESİNDEN KOPUYOR
Türkiye boyutunda durumu değerlendirmeye aldığımızda bu konuda çok ciddi gelişmelerin olduğunu görüyoruz. Bunlar çok önemli ve sevindirici gelişmeler olarak değerlendirilmeli. Ancak, olayın fazla popülerleşmesi; eğitim felsefesinden uzaklaşılması ve ticarileşme gibi tehlikeleri beraberinde getiriyor. Ticarileşme başlı başına eleştirilecek bir durum değil ancak eğitim felsefesinden kopulması sürdürülebilirlik konusunda önemli kaygıları karşımıza çıkarıyor.
ÖZGÜR DÜŞÜNEN GENÇLER
Lojistik eğitimi açısından ele aldığımızda ise, maker hareketinin yani kendin yap hareketinin böylesine uygulamalı bir alanda çok ama çok önemli olduğunu düşünmekteyim. Maker kültürünü benimsemiş, bunu özgür düşünce ile birleştirebilen gençlerin önümüzdeki yıllarda lojistik sektörünü önemli katkıları olacağını da tahmin ediyorum. Bu kapsamda, özellikle lisans eğitimlerinde ders programlarının bu harekete yönelik olarak tasarımlanması çok büyük katkılar getirecek. Bu konuda üç temel olgunun altını biraz daha doldurmak ve sizlere aktarmak istiyorum:
BİLGİSAYAR KONTROLLÜ ÜRETİM: 3 boyutlu yazıcıların ve ilişkili malzemelerin ders programlarında kullanılır şekle sokularak, öğrencilere lojistik ve ulaştırma kapsamında sorunların çözümüne yönelik üretimlerin yaptırılması.
BİLGİSAYARA DAYALI DEVRE TABANLI TASARIMLAR: Son dönemlerde açık kaynak mikro işlemciler, arayüzlerin kullanımı ile fiziksel ve dijital ortamlar çok rahat bir şekilde birbirine entegre ediliyor. Ders programlarında bu tür, kaynak ve altyapıların kullanımına yönelik düzenlemelerin yapılması özellikle lojistik bilgi sistemleri konusunda önemli çıktılara destek olacak. Burada ele alınması gereken diğer bir konu da giyilebilir teknolojilerin üretimi Lojistik boyutta özellikle depo operasyonlarında bu tür yapılara ilişkin uygulamalar gerçekleştirilebilir.
PROGRAMLAMA VE KODLAMA: Artık kodlama derslerinin ilköğretime girmesi konuşulurken ve yeni bir iletişim dili olduğu değerlendirilirken lojistik ders programlarının da bundan kaçmaması gerektiğini düşünüyorum. Özellikle, kodlama konusunda kendini geliştiren öğrencilerin, lojistik sektörünün dijitalleşmesine önümüzdeki yıllarda çok ama çok önemli katkılar vereceğini de belirtmek gerekir.
Yazımın başında, maker hareketi sayesinde herkesin çok yakında bir Leonarda da Vinci olabileceğini belirtmiştim. Yazıyı bitirirken kendisinden bir alıntı yapmak istiyorum; “Deneme kesinliğin anasıdır, bilgi kesinliktir.” Hata yapmaktan çekinmeden, sürekli deneyerek bilgiye ulaşmak için maker hareketi kaçınılmaz gibi gözüküyor.
Prof.Dr. Okan Tuna / Yeşil Lojistikçiler