Geçen gün bir dost masasında idim. Masadakilerden çoğu karayolu nakliyecisi idi. Anlatılanları dinleyince, insanın içi burkuluyor. Daralan ihracat, uluslararası karayolu taşımacılığını da vurmuş durumda. Nakliyecilerin hemen hemen hepsi kamyon parkındaki araçların yaklaşık dörtte birini takoza aldıklarını söyledi. Uzun süre çalışması beklenmeyen
araçlar için uygulama bu yönde… Kamyonlar, çekiciler, römorklar uzun süre kullanılmadığında, "bari lastikler elden çıkmasın" düşüncesi ile takoza alınıyor. Öyle bir işlem ki, iç parçalayıcı. Birincisi kamyon eğer para etmiş olsa satılır, ancak kriz nedeniyle para etmiyor. İkincisi her takoza alınan kamyon bir şoförün işini kaybetmesi demek. İşini kaybeden şoförün işsiz kalması tüketimin daralması, bunun sonucunda krizin
daha da derinleşmesi anlamına geliyor. Üçüncüsü ise bu işlem iktisadi bir değerin üretim dışına çıkması anlamına geliyor. Bir dokuma tezgahının veya freze makinesinin
paydos etmesi gibi bir şey… Kısacası ekonomide büyüme değil daralma yaşanıyor.
Krizin kısa süre içinde sona ermeyeceğini artık nakliyeci de görmüş durumda. Onları en çok kızdıran şey piyasanın daralması değil, krizi bahane ederek olmadık navlun ücreti öneren yük sahipleri.. Masadakilerden biri "geçen gün bana öyle bir navlun önerdiler ki, telefondaki müşteriye 'bir daha böyle bir şey duymayayım. Bunu kendime yapılmış hakaret sayarım' dedim" diye yakınıyor. Kendisine "neden?" diye sorunca, "Biz zaten kâr limitlerinin en alt düzeyinde fiyat veriyoruz. Müşterinin verdiği fiyat neredeyse maliyetimizin yarısı kadardı" diye yanıt veriyor.
Transport